Umudun arttıkça kalbin genişler

Anne karnından doğarken bir süre nefessiz kalır, ölümle yüzyüze geliriz.

Ama direnişimiz sayesinde hayat denen bir büyük nimete ulaşırız.

Bir büyük zorlukla karşılaştığımız zaman doğumumuzu hatırlamamız lazım.

Nefessizliğin sona ereceğine inanmasak doğarken kendimizi ölüme teslim ederdik.

Doğarken nefessizliğin biteceğine inanmamak karamsarlıktır/umutsuzluktur.

İyimserlikse, ölümün eşiğinde bile yaşamak için çaba gösterebilmektir.

İyimserliği/ümitvar olmayı doğuştan getiririz.

Karamsarlık/umutsuzluk ölümcül bir hastalıktır, en tez zaman tedavi olmayı gerektiren.

Allah'ın insana açtığı umut kredisi okyanus gibi uçsuz bucaksızdır.
Kalbini genişlettikçe umudun artar, umudun arttıkça kalbin genişler.

Çok sıradan düşünüyor ve yaşıyoruz sonra da sıradışı bir hayat bekliyoruz, garip...

Ali Rıza Bayzan - Mistikalem.com