Bir şeyi elde edemiyorsak...

İnsan zihni çözümleyemediği meseleyi, tamamlanmış her şeyden daha çabuk ve yoğun fark eder. Hele de bu şey, gündelik hayatın getirdikleri ile sık sık yüzüne vuruluyorsa. "İşim neden yolunda gitmiyor?", "Neden hala evlenemedim?", "Neden parasızım?" gibi sorular, böyle yarım kalmış zihinsel süreçlerin, yani geçmişte yaşanıp da bir yere bağlanamamış hayal kırıklıklarının, takıntıya varmış halleridir. Bu tip takıntılar insan zihninin elektrik kaçaklarıdır.

Düşünmüyorken bile düşünürüz onları. Arka planda çalışan ve bir yanıt bekleyen bu düşünceler, zamanla bizi daha umutsuz, daha yorgun, daha bıkmış hale getirirler; her konuda. Oysa onlardan kurtulmanın yolu kolaydır ve bu yol, sorunu çözmek için kendini hırpalamayı, her an buna takmayı içermez.

Bu, bizdeki bir eksiklikle alakalı değildir; o istediğimize sahip ama hak etmeyen bir sürü insan da vardır zira. İsyan etmektir onların çözümü, kendimizi onlardan azat etmek. Çünkü Bir şeyi elde edemiyorsak, bunun sebebi bağımlılığımızdır ve biz o bağımlılıktan kopana dek, o şey elimize geçmeyebilir, geçse de beklediğimiz hazzı vermeyebilir.

Burada esas yarım kalan evlilik, iş, para değil, geçmişte aynı mevzularca açılmış yaralardır ve insan, yalnızca güçsüzü olduğunu sandığı şeyden yara alır.

Güçlenmektir burada çözüm. Onsuz da var olmaktır. Aynı oruç tutmak gibi. Ama öyle bir iradeyle tutmak ki, iftar vaktini unutmak gibi. Öylesine temel ihtiyaçlarının baskısından özgürleşmek gibi. Demek ki inançla. Her orucun bir iftarı olduğu inancıyla. Olgunlukla. Korkmanın lüzumsuzluğunu fark ederek.

Açlıklarınıza, yaralarınıza, var gücünüzle onların talep ettikleri yara bandı olmadan da başarabileceğinizi söyleyin ve bırakın ipin ucunu.

Nasılsa iftar gelecektir.

Caput Draconis - mistikalem.com

Prof. Yaşam Koçu, NLP ve Öğrenci Koçluğu
Usui-Kundalini Reiki II
Seans/iletişim: w.erleichda@gmail.com

Instagram: ccaputdraconiss

www.youtube.com/user/thejenrachelblack